Σαν σήμερα, 15 Ιουνίου 1994 ο Μάνος Χατζιδάκις φεύγει από τη ζωή αφήνοντας ένα Θείο έργο πίσω του για να θυμίζει σε όλους εμάς τι σημαίνει άνθρωπος, όνειρο, ελπίδα, ποιότητα, φαντασία, ήθος, θάρρος, αξιοπρέπεια, καλλιτέχνης και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να περιγράψουν το Μάνο. Μπορείτε να διαβάσετε στοιχεία σε προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου.
Στην παρούσα ανάρτηση θα ήθελα να ρωτήσω, χωρίς να περιμένω απάντηση από κανέναν, εάν ζούσε ο Χατζιδάκις, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Ξυλούρης, ο Χόρν αλλά και πολλοί άλλοι, θα τολμούσαν να κλείσουν έτσι απλά το σπίτι της Λιλιπούπολης, του θεάτρου της Δευτέρας, των Εικόνων και του πολιτισμού των Ελλήνων;
Το χωρίς λογοκρισία πνεύμα του δεν θα το επέτρεπε ποτέ. Φανταστείτε σήμερα, να ζούσε ο Χατζιδάκις και να έδινε συναυλία συμπαράστασης έξω από την ΕΡΤ. Πόσες ώρες θα άντεχε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Τι κείμενο θα έγραφε και θα δημοσιοποιούσε, με ύφος, ήθος και ένταση που μόνο αυτός μπορούσε να γεννήσει όπως τα σχόλια του, τότε,στο τρίτο πρόγραμμα. Ακούστε τι λέει για τα κουνούπια και ειδικά τα καλαματιανά κουνούπια. Τι προφητεία κι αυτή. Αξίζει
Κλείστε τα μάτια και απολαύστε τώρα μουσική που μόνο να ονειρευτείς μπορείς μαζί της. Ονειρευτείτε λοιπόν σαν παιδιά. Καλό κουράγιο για να αντέξουμε αυτά που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου