skakiwest@hotmail.com : Στείλτε οτι νομίζετε. Εδώ δεν χωράει λογοκρισία. Πείτε ελεύθερα τη γνώμη σας για το χώρο του αθλήματος. Τα πάντα, εάν το θέλετε εσείς, θα δημοσιεύονται ανώνυμα ή επώνυμα. Eπίσης, οτιδήποτε δημοσιεύεται εδώ, είναι ελεύθερο για αντιγραφή και αναδημοσίευση οπουδήποτε χωρίς την έγκριση κανενός.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Θυμήσου, Ενημερώσου, Επαγρύπνα

28η Οκτωβρίου 2012. 82 χρόνια μετά. Τότε και τώρα. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αλλά το μυαλό τρέχει και οδηγεί τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο. Αφήνομαι στις σκέψεις μου και γράφω.

Θυμήσου.
Εσύ. Ο σημερινός ογδοντάρης  ο τότε δεκάχρονος, Τα παιδικά σου χρόνια. Την φτωχική, ανέμελη ζωή. Τη μπάλα, το κρυφτό, το κυνηγητό με τους φίλους σου. Τον κύριο στο διπλανό σπίτι που σου έλεγε καλημέρα. Την κυρία στο μαγαζάκι της γωνίας με τα τσιμπιδάκια, τις κλωστές και τις καραμέλες. Σου έδινε καμία πότε-πότε. Και ξαφνικά. Πόλεμος. Μαυρίλα. Βόμβες. Πείνα. Φόβος. Καταστροφές. Νεκροί. Ο κύριος πάλι πέρναγε κάθε πρωί και σου έλεγε καλημέρα. Πήγαινε στο κτίριο με τον αγκυλωτό σταυρό. Σου έλεγε πόσο καλοί είναι οι Γερμανοί που ήρθαν να μας σώσουν. Ήσουν στο σπίτι του φίλου σου και παίζατε, όταν ήρθαν Γερμανοί και πήραν τον πατέρα του. Μαζί με κάποιον που φόραγε κουκούλα. Δεν ήθελε να ξέρετε ποιος είναι. Αλλά εσύ τον γνώρισες. Από τα μάτια του. Από το παιδικό σου ένστικτο. Την κυρία στο μαγαζάκι δεν την ξαναείδες ποτέ. Την πήρανε σου είπανε για ταξίδι στη Γερμανία. Ήταν Εβραία.  Και τι έγινε; Αναρωτήθηκες.  Οι καραμέλες ίδια γλύκα είχανε, σκέφτηκες. Πήραν και άλλους στη γειτονιά. Σήμερα δεν θυμάσαι ούτε τη μορφή τους. Ένα πρωί έμαθες ότι δύο φίλοι σου που παίζατε μαζί κάθε μέρα είχαν πεθάνει. Από την πείνα. Και εσύ πείναγες. Αλλά άντεχες ακόμα. Κράταγες. Σου έμειναν μόνο οι άσχημες αναμνήσεις από την περίοδο εκείνη. Μια άλλη μέρα έχασες τον καλύτερο σου φίλο. Πήγε με τη μητέρα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το δάσκαλό σου τον εκτέλεσαν στη πλατεία μαζί με άλλους. ήταν εγκληματίες κομουνιστές είπαν. Δεν καταλάβαινες γιατί γίνονταν όλα αυτά. Δεν ήξερες τον υπεύθυνο. Τότε. Τώρα ξέρεις. Φασισμός λέγεται. Το ξέχασες; Μήπως νομίζεις ότι άλλαξε πρόσωπο; Όταν ήσουν μικρός δεν σου είχαν πει ποτέ να μη κοιτάς τον ήλιο γιατί μπορεί να τυφλωθείς; Δεν ισχύει και σήμερα αυτό; Το ίδιο διαχρονική είναι και η δράση του φασισμού. Με τα ίδια αποτελέσματα και ενέργειες όπως τότε. Τα έχεις ζήσει. Δεν θέλεις να τα θυμάσαι. Σε πληγώνουν. Πρέπει όμως να θυμάσαι. Επιβάλλεται. Μην επιτρέψεις στις επόμενες γενιές να ζήσουν ότι έζησες.



Ενημερώσου.
Εσύ. Ο νεότερος. Ο τριαντάρης, σαραντάρης, πενηντάρης. Για κάθε τι που αφορά το λαό μας. Την ιστορία του. Τις κακουχίες των προηγούμενων γενεών. Τον πόλεμο του '40 δεν τον έκανε ένας τρελός  Τον έκανε ένας φασίστας, ο Χίτλερ, με τη βοήθεια ενός άλλου φασίστα, του Μουσολίνι. Εφάρμοσαν τα πιστεύω τους όσο καλύτερα μπορούσαν. Γιατί ακριβώς αυτός είναι ο φασισμός. Στηρίζεται στη βία, στο θάνατο, στην εξόντωση του ανθρώπου. Δημοσίευμα του θεωρητικού του φασισμού Γιόζεφ Γκαίμπελς, στις 30/04/1928 στην εφημερίδα Doer Angriff αναφέρει.

«Είμαστε κόμμα αντικοινοβουλευτικό. Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα δικά του όπλα. Αν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι' αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνησης και μισθούς, δικό της πρόβλημα. Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια 60 ως 70 υποκινητές και οργανωτές από το κόμμα μας, θα πληρώνει για την αγωνιστική μας οργάνωση η ίδια η πολιτεία. Κι ο Μουσολίνι μπήκε στη Βουλή. Λίγο αργότερα όμως, παρήλαυνε στη Ρώμη με τους μελανοχίτωνές του. Αν δεν πετύχουμε να έχουν ασυλία οι πιο επικίνδυνοι άντρες μας, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν όλοι πίσω από τα σίδερα. Θα συμβεί αυτό αν έχουν ασυλία; Βεβαίως. Αλλά μέχρι τότε θα έχει περάσει αρκετό διάστημα, και εν τω μεταξύ οι προστατευμένοι από την ασυλία πρόμαχοι της πίστης μας, θα έχουν βρει το χρόνο και την ευκαιρία να διευρύνουν το αγωνιστικό μας μέτωπο έτσι που ο περιορισμός τους και το φίμωμα του δημόσιου κηρύγματός τους να μην μπορεί να γίνει όπως θα ευχόταν η δημοκρατία. Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! Οπως επιτίθεται ο λύκος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε.»

Ερχόμαστε. Απειλή; Ίσως. Έτσι έρχονται και σήμερα. Πιστοί στην τακτική τους. Μπορούμε να αντιδράσουμε. Ενημερώσου. Στην κατοχή πολλοί Έλληνες δεν δίστασαν να δώσουν τις υπηρεσίες τους στους φασίστες κατακτητές. Ήταν οι γνωστοί ταγματασφαλίτες. Οι προδότες των πατριωτών Ελλήνων. Όπως σε πολλά βρώμικα και ανήθικα πράγματα, οι κουκουλοφόροι προδότες, είχαν και όρκο. Ο όρκος συχνά είναι χρήσιμος για ανήθικες πράξεις. Μετά μπορείς να πεις χωρίς ντροπή ότι είχες ορκιστεί και δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Ο όρκος έλεγε, για να θαυμάσουμε όλοι.

"ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών."

Ήταν αυτοί που χωρίς ντροπή, σήκωναν το δάχτυλο για να δείξουν αγωνιστές πατριώτες που έπρεπε να εκτελεστούν από τους κατακτητές για να σταματήσουν τη δράση τους και να φοβηθούν οι υπόλοιποι. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για χιλιάδες θανάτους συμπατριωτών μας στην κατοχή.

Ομοιότητες με τις σημερινές τακτικές και συνθήκες δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Ο φασισμός τότε και τώρα έχει το ίδιο πρόσωπο. Οι οπαδοί του φοβούνται κάθε τι διαφορετικό. Κάθε τι που μπορεί να συμφιλιώσει τους λαούς. Κυνηγούν και καταστρέφουν κάθε έναν που είναι αδύνατος. Χρησιμοποιείται από το σύστημα για το εκφοβισμό του πληθυσμού. Τι πραγματικά όμως έκανε ο φασισμός στην Ελλάδα;

ΔΙΣΤΟΜΟ





ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ ΧΑΝΙΩΝ




ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ



Εσύ, ο εικοσάρης. Με τη δύναμη και τον ενθουσιασμό της νιότης σου. Μη παραμυθιάζεσαι από ψεύτικη δύναμη. Ενημερώσου, σκέψου και αποφάσισε ελεύθερα. Κανένας φασισμός δεν ωφέλησε ποτέ το λαό. Σίγουρα δεν θέλεις τέτοια δύναμη. Δεν την έχεις ανάγκη. Δεν σου χρειάζεται.


Επαγρύπνα.
Ανεξάρτητα από ηλικία. Ο φασισμός δεν σταματάει να ελπίζει στην επιστροφή του. Επαγρύπνηση από όλους. Γιατί κανείς δεν θέλει επιστροφή στο '40 ή στο '67. Δεν παίζουμε με το μέλλον των παιδιών μας, την αξιοπρέπεια τη δική μας και τη ζωή όλων μας. Τα παιχνίδια αυτά δεν βγήκαν ποτέ σε καλό. Τουλάχιστον όχι για το λαό. Ας δώσουμε σε όλους τους νοσταλγούς του φασισμού τη θέση που τους αξίζει. Αν χρησιμοποιήσεις το φασισμό για εφήμερα κέρδη θα σε χρησιμοποιήσει για πάντα. Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνετε σαν φάρσα. Εγώ λέω, ότι όταν επαναλαμβάνετε είναι τραγωδία. Στη Ελλάδα έχουμε πολιτισμό που ξεπερνάει κατά πολύ τις ιδέες και πρακτικές του φασισμού. Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτά που αξίζουν στη ζωή και πάνω απ' όλα αρμόζουν στο πολιτιστικό επίπεδο των Ελλήνων. Δεν χαρίζουμε τις ζωές μας. Παλεύουμε και κερδίζουμε.


1 σχόλιο: