skakiwest@hotmail.com : Στείλτε οτι νομίζετε. Εδώ δεν χωράει λογοκρισία. Πείτε ελεύθερα τη γνώμη σας για το χώρο του αθλήματος. Τα πάντα, εάν το θέλετε εσείς, θα δημοσιεύονται ανώνυμα ή επώνυμα. Eπίσης, οτιδήποτε δημοσιεύεται εδώ, είναι ελεύθερο για αντιγραφή και αναδημοσίευση οπουδήποτε χωρίς την έγκριση κανενός.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Θόδωρος Αγγελόπουλος 1935-2012

Έφυγε εχτές ξαφνικά από τη ζωή, μετά από τροχαίο ατύχημα που είχε όταν τον παρέσυρε μηχανή στον περιφερειακό της Δραπετσώνας, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της νέας του ταινίας, ο μεγάλος Έλληνας, αλλά παγκόσμιας εμβέλειας σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Σπούδαζε στην Νομική Σχολή Αθηνών, όπου εγκατέλειψε στο πτυχίο για να φύγει το 1961 στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας και εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη.

Το 1965 άρχισε η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο και το 1968 παρουσίασε την πρώτη μικρού μήκους ταινία, "Εκπομπή", στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1970, έκανε τη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, "Αναπαράσταση", με την οποία κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Οι ταινίες του από τότε έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και Χρυσό Φοίνικα, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.

Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ.

Οι ταινίες του είναι οι

# 1968: Η Εκπομπή, μικρού μήκους, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968
# 1970: Αναπαράσταση, Α' βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1970, βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyères (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)
# 1972: Μέρες του ’36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972, βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972)
# 1975: Ο θίασος, Βραβείο Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975, καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας
# 1977: Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών
# 1980: Ο Μεγαλέξανδρος, Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
# 1983: Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη
# 1984: Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α' γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984)
# 1986: Ο Μελισσοκόμος
# 1988: Τοπίο στην Ομίχλη, Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988)
# 1991: Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού
# 1995: Το βλέμμα του Οδυσσέα, Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995). Επίσης, οι κριτικοί του περιοδικού Time το ψήφισαν στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου
# 1998: Μια αιωνιότητα και μια μέρα, Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1998).
# 2003: Τριλογία - Ι. Το λιβάδι που δακρύζει, βραβείο της FIPRESCI (2004).
# 2008: Τριλογία - ΙΙ. H σκόνη του χρόνου
# 2012: Τριλογία - ΙΙΙ. Η Άλλη Θάλασσα, ημιτελής δυστυχώς

Σίγουρα είχε πολλά να δώσει ακόμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

1 σχόλιο:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=pjlJh0zA2pE&feature=share

    «Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει.
    Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.
    Και πεθαίνουμε...
    Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...»

    ΑπάντησηΔιαγραφή